Een poosje terug sloot ik aan bij een overleg van een team. We zaten in een vergaderzaal onder het genot van een kopje koffie. We praten over wat koetjes en kalfjes en dan is het tijd om te kijken naar de agenda van het overleg. We staan als eerste stil bij de actielijst van de vorige keer. Het eerste actiepunt is niet opgepakt. Het tweede punt ook niet. En het derde, vierde, vijfde punt ook niet. Al snel merk ik dat er niets met de actielijst is gedaan.
Ik stel de vraag waarom de actiepunten niet zijn opgepakt. Ik verwacht een uitgebreide toelichting te horen. Weliswaar een tikkie weifelend reageert de leidinggevende met: ‘Dat is precies de reden waarom we geen afspraken maken. Want dan moet je je er ook aan houden.’
Normaal gesproken heb ik altijd vrij snel een reactie klaar, maar deze reactie had ik niet aan zien komen. En tegelijkertijd begreep ik ook waarom ze mij gevraagd hebben om met dit team aan de slag te gaan.